مرکز تخصصی روانشناسی کودکان

بازی درمانی چیست؟

بازی درمانی نوعی از درمان است که عمدتا برای کودکان استفاده می شود. بازی درمانی به این دلیل انجام می شود که کودکان ممکن است نتوانند احساسات خود را پردازش کنند یا مشکلات را برای والدین یا بزرگسالان دیگر بیان کنند. گرچه ممکن است به نظر یک زمان بازی معمولی باشد، اما بازی درمانی می تواند بیش از این باشد. متخصص بازی درمان می تواند از زمان بازی برای مشاهده و آگاهی از مشکلات کودک استفاده کند. سپس درمانگر می تواند به کودک در کشف احساسات و مقابله با آسیب های حل نشده کمک کند. از طریق بازی، کودکان می توانند سازوکارهای جدید تطابقی و نحوه تغییر رفتارهای نامناسب را بیاموزند.

بازی درمانی توسط انواع متخصصان سلامت روان مانند روانشناسان، کاردرمانگران و درمانگران رفتاری انجام می شود. علاوه بر این مرکز تخصصی بازی درمانی کودکان و نوجوانان تهران، برنامه های آموزشی ویژه ای را برای والدین ارائه می دهد.

فواید بازی درمانی

بر طبق آمار سازمان حرفه ای بازی درمانی بین المللی، بیشتر از ۷۱ درصد از کودکانی که به بازی درمانی مراجعه می کنند، تغییرات مثبتی را نشان می دهند. در حالی که برخی از کودکان ممکن است با کمی تردید و عدم اعتماد به درمانگر کار خود را شروع کنند، اما بزودی اعتماد به درمانگر ایجاد خواهد شد. با راحت تر شدن و تقویت پیوندشان، کودک در بازی خود خلاق تر یا کلامی تر می شود.

برخی از مزایای بالقوه بازی درمانی عبارتند از:

• قبول مسئولیت بیشتر درمورد برخی رفتارها
• توسعه استراتژی های سازشی و مهارت های خلاقانه حل مسئله
• احترام به خود
• همدلی و احترام به دیگران
• کاهش اضطراب
• بهبود افسردگی
• کسب تجربه و بیان کامل احساسات
• بهبود مهارتهای اجتماعی
• بهبود روابط خانوادگی

بازی درمانی در مرکز تخصصی بازی درمانی کودکان و نوجوانان همچنین می تواند استفاده از گفتار را تشویق کند یا مهارت های حرکتی ریز و درشت را بهبود بخشد.

اگر کودک شما مبتلا به بیماری روحی، ذهنی و یا جسمی باشد، بازی درمانی جایگزین داروها یا سایر روش های درمانی دیگر نمی شود. از بازی درمانی می توان به تنهایی یا در کنار سایر روش های درمانی استفاده کرد.

https://drhoseinisianaki.com/مرکز-تخصصی-بازی-درمانی/

شاید یکی از مهمترین سوالاتی که در ذهن والدین و آموزگاران در برخورد با کودک مبتلا به لکنت زبان نقش می بندد این باشد که حال که این مشکل برای کودک پیش آمده ما باید چگونه برخورد کنیم و چه وظیفه ای داریم ؟
نکات زیر می تواند شما را در برخورد با این کودکان راهنمایی نماید .
سعی کنید این توصیه ها را جدی بگیرید و در صورت نیاز به توضیح بیشتر با یک آسیب شناس گفتار و زبان یا کارشناس گفتاردرمانی م کنید :

کودک را همان گونه که هست بپذیرید

این پذیرش را از طریق رفتار های خود به کودک تفهیم کنید .
سعی نکنید کودکان را با هم مقایسه کنید و تفاوت های فردی آنها را به رخ یکدیگر بکشید .
چرا که هر کودکی با ویژگی های منحصر به فرد خودش متولد شده و نباید به خاطر این تفاوت ها مورد مذمت یا ستایش بی جا قرار بگیرد .

در برخورد با کودکان تنها نقاط ضعف و اشکال آنها را شناسایی نکنید

بلکه یک کودک را در مجموع نگاه کنید و با معرفی و طرح نکات و تواناییهای مثبت وی ، زمینه رفع نکات منفی را نیز فراهم نماید .

تنها راه ارتباط یک معلم با دانش آموز فقط گفتار نیست

بلکه برای برقراری ارتباط و و نفوذ در دنیای کودک و کسب اعتماد و جلب اطمینان ، راههای ارتباطی مختلفی وجود دارد ( از جمله خط زیبا ، نقاشی خوب ، رعایت نظم و انظباط و …) .
لذا معلمین محترم باید سعی کنند در برخورد با دانش آموزان دارای لکنت زبان برای جلب اعتماد و اطمینان اولیه بجای دست گذاشتن و اصرار داشتن بر بیان گفتاری از این راهها استفاده کنند تا کودک مطمئن شود که او را حتی با مشکلش پذیرفته اند .

ارایه توصیه های دلخواه و غیر کارشناسانه ممنوع

نظیر : قبل از حرف زدن فکر کن ، آهسته تر صحبت کن ، سعی بر اصلاح و کاهش لکنت زبان کودک نداشته باشید بلکه این کار را تنها به کارشناسان متخصص واگذار کنید

تجارب منفی گفتاری کودک را مرتبا متذکر نشوید

تا این تجارب چون کوهی بزرگ ذهن کودک را مشغول ننماید تا باعث اجتناب او از صحبت کردن در موقعیت های دیگر شود.

اضطراب و نگرانی های خود را کنترل نمایید

اجازه ندهید بچه ها بدانند شما نگران و مضطرب گفتار آنها هستید بلکه در برخورد با گفتار ناروان کودک ، کاملا طبیعی و مانند مواقعی که کودک گفتار روان دارد برخورد کنید ،
چرا که تغییر چهره شما ، پدیدار شدن اضطراب و نگرانی در رفتار و ظاهر شما ، کودک را حساس و مشکلش را دو چندان می کند .

برای کودک زمینه تجارب خوشایند از صحبت کردن را فراهم نمایید

تا این خاطرات تمایل به گفتار ، حتی با وجود مشکل را در کودک تقویت نماید اینکار را می توانید با حسن گفتار در مواقعی که مفهوم گفتارش کامل است انجام دهید. این تحسین نه برای اینکه روان صحبت کرده بلکه بخاطر این که محتوای گفتارش خوب بوده است ، صورت می گیرد .

لکنت زبان

درمان لکنت زبان امری طولانی و نسبی است .

بنابراین از ادامه درمان خسته نشوید و با مطرح کردن مطالبی مانند (( فابده ای ندارد ، گفتارت عوض نشده و …)؛
انگیزه و علاقه کودک را نسبت به درمان کاهش ندهید ، بلکه کوچکترین موفقیت کودک را تشویق کنید تا او به درمان علاقه مند شود و این مسیر را تا انتها طی کند و نتیجه بگیرد .

شمرده و آرام صحبت کردن را الگوی خود قرار دهید

چنانچه الگوی گفتاری شما و اطرافیان سریع و نامفهوم است ، حتما الگوی گفتاری و طرز صحبت کردن خود را به شیوه شمرده و آرام صحبت کردن (منظور از آرام کمی اهسته ترازگفتار معمول اما با همان اهنگ طبیعی است ) تغییر دهید.
تا این الگو بطور غیر مستقیم مشوقی برای به کارگیری شیوه های گفتاردرمانی برای کودک باشد .

هیچ گاه گفتار کودک را قطع نکنید

سعی نکنید با عنوان کمک کردن به کودک، به جای او صحبت کنید ، بلکه اجازه بدهید کودک به هر نحوی که میتواند صحبت کند .
تنهادرصورتی که مشکل دریک کلمه خیلی طولانی شدبا او همراهی کنیدتا راحت تر کلمه رابیان کند.
رفتارهای نادرست ، اجتناب و فرار از صحبت کردن را در کودک ایجاد و تقویت میکند.

با کودک ارتباطی دوستانه و صمیمانه برقرار کنید

به جای امر و نهی کردن به کودک و ایجاد شرایط استرس زا ، با کودک ارتباطی دوستانه و صمیمانه برقرار کنید و این موضوع را با رفتار خود به کودک نشان دهید.

بر بیان گفتار در این مواقع سخت برای کودک اصرار نورزید

چنانچه کودک در بعضی موقعیتها بویژه در جمع غریبه ها نسبت به صحبت کردن مقاومت میکند ، بر بیان گفتار در این مواقع اصرار نورزید .
بلکه بلافاصله و بدون حساسیت خاصی سراغ توانائی که کودک تمایل به هنرنمائی ان دارد بروید، تا کودک هم احساس راحتی داشته باشد و هم بداند شما نسبت به گفتار او حساس نیستید .

رفتارهای غلط خود را تصحیح کنید

سعی کنید رفتارهای غلط خود را تصحیح کنید نه رفتارهای کودک را ، زیرا شما الگوی کودک هستید .

محیط کودک را از ارتباط کلامی با رعایت الگوی مناسب غنی کنید

کلامی با رعایت الگوی مناسب غنی کنید .
بهتر است این ارتباطات از سنین خیلی پائین آغاز شود و با فعالیتهای خوشایند به شیوه های خوشایند انجام شود .

از پاسخ گوئی طفره نروید

چنانچه کودک در راطه با مشکلش با شما صحبت کرد از پاسخ گوئی طفره نروید ، مشکل را بزرگ نکنید ، احساس اضطراب و نگرانی نکنید .
بلکه در کمال آرامش و با سخ دادن منطقی و در خور فهم کودک ، او را توجیه کنید که ، وجود چنین مسائلی کاملا طبیعی است و هر کسی ممکن است مشکل پیدا کند همانطور که سایر بیماریها را در افراد متعددی از جامعه میبینیم .
آنچه مهم است وجود راه حل و درمان برای مشکل است که برای این اختلال نیز وجود دارد .

حساسیت کودک را افزایش ندهید

از طرح مشکل کودک و به کار بردن کلمه ” لکنت ” در موقعیتهای مختلف ، جمع فامیل و آشنایان و گفتگوهای خانوادگی جدا خودداری کنید .
چراکه مطرح شدن دائمی موضوع ، حساسیت کودک را افزایش میدهد و کلنجار رفتن با مشکل ، مشغله دائمی ذهن کودک خواهد شد .

برخورد صحیح با کودک را به اطرافیان اموزش دهید

در غیاب کودک ، سایر کودکان ، همسالان ، خواهر و برادرها و حتی بزرگترها را توجیه کنید که عکس العمل منفی نسبت به گفتار کودک نشان ندهند و نسبت به برخورد صحیح با مشکل وی ، آگاهی داشته باشند.

در خانه و مدرسه مسئولیتهای در حد توان به کودک بدهید

پس از انجام کار حتما او را تشویق نمائید تا به توانائیهای خودش اعتماد کند و اعتماد بنفس او برای انجام کارهای دیگر ازجمله صحبت کردن افزایش یابد .

میزان سوال کردن و درس پرسیدن از این کودکان باید مانند سایر کودکان باشد .

چرا که کمتر درس پرسیدن ترحم است ، نه کمک کردن به حل مشکل کودک ، و به نوعی عامل ایجاد حساسیت و بزرگ نمایی مشکل خواهد بود .
تنها توصیه می شود بهتر است از تمام کودکان در ابتدای ساعات کلاس ، درس پرسیده شود تا بچه ها ما بقی ساعات را بدون تنش و اضطراب از گفتارشان سپری کنند و توجه شان به درس باشد .

هنگام توصیف گفتار کودک چه بگوییم؟

اگر خواستید مشکل کودک رابرای کسی توصیف کنید به جای زدن برچسب غیر کارشناسانه و غلط ویژگی های واقعی گفتار را توضیح دهید .
مثلا کلمات را تکرار می کنند . حتی اگر برای خود کودک خواستید توضیح بدهید بگویید این کلمه برای شما سخت بود .

در برخورد با کودک خود منطقی باشید

چنانچه موقعیت های خاصی سبب ایجاد استرس یا عصبی شدن کودک می شود ، بی جهت این شرایط را فراهم نکنید .
در برخورد با کودک خود منطقی باشید .
اگر کودک کاری را نباید انجام دهد واقعا مراقبت کنید که انجام نشود ( با شیوه های صحیح ) اما اگر کاری منطقی و در خور کودک است سعی نکنید او را عصبی کنید و کار را به تاخیر بیندازید و مانع از انجام آن شوید .
همچنین علل ترس و هیجانهای کودک را در خانه و مدرسه بشناسید و راه صحیح برخورد با موقعیت های ترس و هیجان را به کودک آموزش دهید .

حمایت بیش از حد ممنوع

لازم نیست کودک به واسطه مشکل ناروانی گفتار مورد حمایت بیش از اندازه یا بی محبتی نا مناسب باشد .
حمایت بیش ازحدوبرعکس بی محبتی به کودک،نه تنها حلال مشکل نیست،بلکه اضافه کردن مشکلی برمشکلات است.

لکنت زبان یک مشکل پیچیده ای است که حل آن کمک هایی را می طلبد .

با کمک گرفتن از تخصص یک کارشناس گفتار درمانی آنها را کسب کنید .
هیچ نگرانی یا ترسی در مورد لکنت و اینکه این اختلال یک مشکل ماندگار خواهد بود وجود ندارد.

لکنت زبان نتیجه تاثیر عوامل متعددی است

ناروانی چه در کودکان چه در بزرگسالان نتیجه تاثیر عوامل متعددی است که گاهی نمی شود آنها را کم یا کنترل کرد .
بنابراین خود را سرزنش نکنید و مقصر ندانید .
در این موارد می توان با آموزش شیوه های کنترل ناروانی های گفتاری و یا الگوهای صحیح گفتاری از میزان مشکل تا حد زیادی کاست .

توجه کامل هنگام صحبت

موقعی که کودک با شما صحبت می کند ، تمام توجهتان به کودک و محتوای آنچه می گوید باشد .

حوادث و موقعیت های مختلف استرس زا

از حوادث و موقعیت های مختلف استرس زا در محیط زندگی نمی توان فرار کرد و این حوادث برای کودک دارای لکنت باعث افزایش شدت لکنت زبان خواهد بود ، پس سعی کنیم نحوه مقابله صحیح با آنها را به کودک آموزش دهیم تا از شدت اثرات استرس کاسته شود .

بعد از شنیدن گفتار ناروان کودک چه کنیم؟

بعد ازشنیدن گفتار ناروان کودک ، سعی کنید مطالبی که برای شما گفته به او انعکاس دهید و مجددا مفهوم مطالبش را برای او بازگو کنید تا احساس کند تمام توجه شما به مطالب گفته شده بوده است نه شیوه گفتن .

هنگام افزایش شدت لکنت زبان چه کنیم؟

در روز هایی که احساس می کنید شدت لکنت زبان کودک زیاد است ، به کودکتان برای صحبت کردن فشار نیاورید .

لطفا عجله نداشته باشید.

کودک نباید عجله ای برای صحبت کردن داشته باشد و شما هم نباید چنین انتظاری از کودک داشته باشید و نباید این شیوه را در او تقویت کنید ، بلکه به کودک اطمینان بدهید که عجله ای برای دریافت گ

فتار ندارید .

جایگزینی ممنوع

اجازه ندهید کودک لغات آسان رابه جای لغات سخت جایگزین کند زیراترس ازلغات و عبارت ها درکودک افزایش می یابد.

اجتناب ممنوع

اجازه ندهید کودک بعلت مشکلش از مسئولیت های معمول خودش اجتناب کرده و شانه خالی کند ، بلکه همان قانون و مقرراتی که برای نظم و انضباط و تربیت سایر فرزندان به کار می برید برای او هم بکار ببرید .
این کار را بدون خشونت انجام دهید .
توقعات اضافی را کاهش دهید.
توقعات خود را درهر کاری ازصحبت کردن متناسب باوضعیت وتوانایی کودک تنظیم کنید وازتوقعات اضافی خودبکاهید .

سعی کنید ارتباط عاطفی خودتان را با کودک تکمیل کنید .

اگر شاغل هستید یا کارهای منزل وقت زیادی را از شما می گیرد ، از میزان آن بکاهید و یا آنها را در زمانی انجام دهید که کودک خواب است و بجای آن وقت بیشتری را در طی روز صرف ارتباط با کودک ، بازی با وی و صحبت کردن پیرامون زندگی روزمره با وی بگذرانید .
با این کار شرایط روحی عاطفی مورد نیاز کودک را فراهم کرده و به ی روانی وی کمک کرده اید .

کودک باید انرژی اش را خالی کند.

شرایطی فراهم کنید تا کودک بتواند بطور صحیح و منطقی انرژی خود را تخلیه نماید .
برای این کار کودک را به پارک و پیک نیک ببرید و با او بازی کنید و یا اجازه بدهید با انجام فعالیت هایی که در منزل امکان انجام آنها وجود دارد ، انرژی اضافی را تخلیه نماید .
در صورتی که شما نیز در این کار با او مشارکت نمایید ، نتیجه بسیار بهتری عاید خواهد شد .

یازی های کامپیوتری را کاهش دهید.

بازیهای کامپیوتری بویژه بازیهایی که با جنگ و زد و خورد و یا تلاش وهیجان زیاد برای برنده شدن همراه هستند ، باعث افزایش اضطراب کودک و بالارفتن تنش های روحی و عضلانی وی می شوند .
سعی کنید در صورت امکان بجای آنها فعالیت های سالم نظیر توپ بازی ، دوچرخه سواری و … را جایگزین کرده و در غیر این صورت از میزان بازیهای کامپیوتری بکاهید.
بخاطر داشته باشید کودک نبایستی زمان زیادی را در روز به این بازیها بپردازد .

کنترل شرایط هیجانی

موقعی که کودک در اوج هیجان ( شادی یا ناراحتی ) می خواهد موضوعی را برای شما بیان کند.
با فعالیت های غیر کلامی مثل در آغوش گرفتن یا کلامی مثل بیان جملات محبت آمیز بین اوج حالت هیجانی و آغاز گفتار تاخیری ایجاد کنیم که شروع گفتار برای کودک آسانتر باشد .

لینک مطلب: توصیه هایی برای والدین در کودکان با لکنت زبان

گفتاردرمانی در لکنت زبان

رفتار درمانی چیست؟

هدف از رفتار درمانی در کلینیک تخصصی رفتاردرمانی کودکان و نوجوانان تهران، تقویت رفتارهای مطلوب و از بین بردن رفتارهای ناخواسته یا ناسازگار است. رفتار درمانی ریشه در اصول رفتارگرایی دارد، یک مکتب فکری متمرکز بر ایده ای است که ما از محیط خود می آموزیم. تکنیک های مورد استفاده در این نوع درمان بر اساس تئوری های شرطی سازی کلاسیک و شرطی سازی عاملی است.

رفتار درمانی به انواع تکنیکهای که مربوط به درمان اختلالات سلامت روان می باشد اطلاق می شود. این فرم درمانی به دنبال شناسایی و کمک به تغییر رفتارهای بالقوه خود مخرب یا ناسالم است. این ایده بر این عقیده است که همه رفتارها آموخته می شوند و می توان رفتارهای ناسالم را تغییر داد. تمرکز درمان اغلب بر روی مشکلات فعلی و نحوه تغییر آنها است. روشهای رفتار درمانی برای کودکان و نوجوانان بسیار متفاوت است، اما همه آنها در درجه اول به این نکته معطوف می شوند که چگونه بعضی از افکار مشکل ساز یا رفتارهای منفی ممکن است ناخودآگاه یا ناخواسته از محیط یک فرد پاداش” بگیرند. این پاداش ها یا تقویت ها غالباً در افزایش فراوانی این افکار و رفتارهای نامطلوب نقش دارند. رفتار درمانی می تواند در طیف گسترده ای از علائم روانشناختی در بین نوجوانان و کودکان اعمال شود.

اگر چه تکنیک های رفتار درمانی می توانند با توجه به نوع مشکل رفتاری متفاوت باشند ، اما موضوع متداول این است که درمانگران رفتاری، کودکان و نوجوانان را تشویق می کنند تا رفتارهای جدید را امتحان کنند ، رفتارهای مطلوب را پاداش دهند و اجازه دهند که رفتارهای ناخواسته خاموش شوند.” (یعنی نادیده گرفتن رفتارهای ناخواسته)

به عنوان مثال نوجوانی را تصور کنید که در انجام تکالیف مشکلی داشته باشد. برای تشویق رفتارهای مطلوب (مثلاً اتمام کار در خانه) والدین یک برنامه پاداش را ایجاد می کنند که شامل کسب امتیاز در هر روز برای اتمام کار در خانه می باشد که می توانید برای دریافت پاداش مورد نظر در انتهای هفته معامله کنید. (به عنوان مثال استفاده از ماشین برای رفتن به سینما با دوستان)

این پاداش باید کاری باشد که جوانان می خواهند و باید به طور مشخص با یک هدف خاص (اتمام تکالیف) مرتبط باشد. در ابتدا جوانان برای پاداش بیرونی کار می کنند اما با گذشت زمان، کار آسان تر می شود و می توان پاداش را از بین برد. سپس می توان اهداف جدیدی برنامه ریزی کرد.

در رفتار درمانی والدین و کودکان یاد می گیرند که رفتارهای مطلوب را افزایش داده و رفتارهای ناخواسته را کاهش دهند.

چه کسانی از رفتار درمانی بهره مند می شوند؟

رفتار درمانی برای افراد مبتلا به طیف گسترده ای از اختلالات مفید می باشد. رفتار درمانی در اختلالات زیر متداول می باشد:

۱. افسردگی

۲. صدمه به خود

۳. اختلالات هراس

۴. مسائل خشم

۵. اختلالات اشتها

۶. اختلال استرس پس از ضربه (PTSD)

۷. اختلال دوقطبی

۸. اختلال اوتیسم

۹. اختلال اضطرابی

۱۰. اختلال بیش فعالی و نقص توجه

۱۱. فوبیا، از جمله هراسهای اجتماعی

۱۲. وسواس فکری عملی (OCD)

۱۳. سوء مصرف مواد

رفتار درمانی برای بزرگسالان و کودکان مفید می باشد.

بنیاد رفتار درمانی

برای درک نحوه عملکرد درمانی، بیایید با کاوش در دو اصل اساسی که در رفتار درمانی نقش دارند شروع کنیم: شرطی سازی کلاسیک و عاملی.

شرطی سازی کلاسیک: شامل ایجاد ارتباط بین محرک ها است. محرک های خنثی قبلی با محرکی جفت می شوند که به طور طبیعی و به طور خودکار پاسخی را برمی انگیزد. پس از جفت شدن های مکرر ، پیوستگی ایجاد می شود و محرک خنثی قبلی به خودی خود پاسخ را برانگیخته می کند.

شرطی سازی عاملی: بر این موضوع تمرکز دارد که چگونه می توان از تقویت و مجازات برای افزایش یا کاهش دفعات رفتار استفاده کرد. رفتارهایی که به دنبال عواقب مطلوب رخ می دهند احتمالاً در آینده دوباره تکرار می شوند، در حالی که رفتارهایی که به دنبال عواقب منفی رخ می دهند احتمال وقوع آنها کمتر است.

انواع رفتار درمانی

انواع مختلفی از رفتار درمانی وجود دارد:

درمان شناختی رفتاری (Cognitive Behavioral Therapy)

درمان شناختی رفتاری بسیار متداول می باشد. این ترکیبی از رفتار درمانی با شناخت درمانی است. معالجه مربوط به چگونگی تأثیرگذاری افکار و عقاید شخص بر عملکرد و روحیه آنها است. اغلب به مشکلات فعلی شخص و چگونگی حل آنها توجه می شود. هدف بلند مدت این است که الگوهای تفکر و رفتاری یک فرد را به الگوهای سالم تر تغییر دهید.

تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی (Applied Behavior Analysis)

در تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی از شرطی سازی عاملی برای شکل دادن و اصلاح رفتارهای مشکل ساز استفاده می کند.

بازی درمانی شناختی رفتاری (Cognitive Behavioral Play Therapy)

بازی درمانی شناختی رفتاری معمولاً در کودکان استفاده می شود. با تماشای بازی کودکان، متخصصان رفتار درمانی می توانند درمورد آنچه کودک از آن ابراز ناراحتی می کند ، آگاهی پیدا کنند. ممکن است کودکان بتوانند اسباب بازی های خود را انتخاب کنند و آزادانه بازی کنند. ممکن است از آنها خواسته شود که یک تصویر را بکشند یا از اسباب بازی ها برای ایجاد اشکال در ماسه بازی استفاده کنند. درمانگران به والدین نحوه استفاده از بازی را برای بهبود ارتباط با کودک آموزش می دهند.

نظریه یادگیری اجتماعی (Social learning Theory)

بر چگونگی یادگیری افراد از طریق مشاهده تمرکز می کند. مشاهده پاداش یا مجازات دیگران برای اعمالشان می تواند منجر به یادگیری و تغییر رفتار شود.

غرقه سازی (Flooding)

این فرآیند شامل قرار گرفتن شدید و سریع در معرض اشیا یا موقعیت های ترسناک است. این تکنیک اغلب برای درمان فوبیا استفاده می شود. در طی فرایند درمان از فرار از موقعیت هراس آور جلوگیری می شود. به عنوان مثال ممکن است از غرقه سازی برای کمک به فردی که از ترس شدید از سگ رنج می برد استفاده شود. در ابتدا مراجع ممکن است برای مدت طولانی در معرض یک سگ کوچک و دوست داشتنی قرار گیرد که در آن مدت نمی تواند آنجا را ترک کند. پس از مواجهه های مکرر با سگ که طی آن اتفاق بدی رخ نمی دهد، واکنش ترس شروع به کمرنگ شدن می کند.

سیستم حساسیت زدایی (System Desensitization)

سیستم حساسیت زدایی متکی بر شرایط فرد می باشد. اغلب برای درمان فوبیا استفاده می شود. به افراد آموخته می شود که پاسخ ترس به یک هراس را با پاسخ های آرامش بخش جایگزین کنند. ابتدا به فرد روشهای آرام سازی و تنفس آموزش داده می شود. در حالی که این تکنیک ها را تمرین می کند. پس از تسلط، درمانگر به تدریج آنها را در معرض ترس خود از دوزهای بالاتر قرار می دهد. به عنوان مثال در حساسیت زدایی برای فردی که از تاریکی می ترسد کار با دیدن یک تصویر از یک اتاق تاریک شروع می شود، قبل از اینکه فکر کند در یک اتاق تاریک باشد و سپس با نشستن در یک اتاق تاریک در واقع با ترس خود مقابله کند.

درمان بیزاری (Aversion Therapy)

درمان بیزاری اغلب برای درمان مشکلاتی مانند سوء مصرف مواد و الکل استفاده می شود. در این تکنیک به مراجع آموزش داده می شود که رفتارهای دلخواه ولی ناسالم را با یک محرک ناخوشایند همراه کنند. محرک ناخوشایند ممکن است چیزی باشد که باعث ناراحتی می شود. به عنوان مثال درمانگر ممکن است به شما یاد دهد که الکل را با یک خاطره ناخوشایند مرتبط کنید.

مرکز مشاوره کودکان و نوجوانان

افسردگی در کودکان

شب ادراری در کودکان